اهداف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش مداخله ای روان شناسی مثبت گرا بر بهزیستی روان شناختی نوجوانان اجرا شد. مواد و روش ها: این پژوهش آزمایشی شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه سریش آباد کردستان بودند که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل بودند. نمونه های این پژوهش شامل 30 دانش آموز دختر دوره متوسطه بودند که به طور نمونه گیری دردسترس گزینش شدند. سپس این تعداد نمونه به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارت از پرسش نامه 84 سؤالی بهزیستی روان شناختی ریف بود. پیش آزمون در هر دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. سپس روش مداخله ای روان شناسی مثبت گرا به مدت 10 جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد و پس آزمون بعد از اجرای روش مداخله ای در هر دو گروه کنترل و آزمایش انجام شد. داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری مانوا نشان داد آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در متغیر بهزیستی روان شناختی بعد از اجرای روش مداخله ای روان شناسی مثبت گرا افزایش معناداری را نشان دادند (001/0>P). نتایج این پژوهش نشان داد روش مداخله ای مبتنی بر روان شناسی مثبت گرا، بهزیستی روان شناختی نوجوانان را افزایش می دهد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد روش مداخله ای روان شناسی مثبت گرا بر رشد شخصی، خودمختاری، تسلط بر محیط، روابط مثبت با دیگری، هدف در زندگی و پذیرش خود، تأثیر معناداری داشت (001/0>P). نتیجه گیری: روش مداخله ای روان شناسی مثبت گرا می تواند بهزیستی روان شناختی نوجوانان را افزایش دهد.

از واقعیت های انکارناپذیر در سالمندی، نزدیک شدن به مرگ و اضطراب حاصل از آن و همچنین عدم وجود بخشش که مشکلی جدی در سالمندی است، می باشد و می تواند سازگاری سالمندان را تضعیف نماید. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای مثبت گرا بر بخشش و اضطراب مرگ زنان سالمند انجام شد. روش پژوهش نیمــه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون بــا گــروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان سالمند شهرستان شهربابک در سال 1402 بودند که 30 نفر از آنها (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) بــه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه های بخشش ری و همکاران و اضطراب مرگ تمپلر را تکمیل کردند. مداخلـه آموزش راهبردهای مثبت گرا در 9 جلسه 70 دقیقه ای و هفته ای دو بار بـر روی گـروه آزمـایش انجـام شـد و گـروه کنتـرل در این زمان هیـچگونـه مداخلـه ای دریافـت نکردنـد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسـخه 24 انجـام شـد. نتایـج تحلیل کوواریانس نشـان داد کـه آموزش راهبردهای مثبت گرا بر بخشش و اضطراب مرگ زنان سالمند تأثیر معناداری داشـت (01/0P<). بـر اسـاس یافتـه هـای پژوهـش، از آموزش راهبردهای مثبت گرا برای افزایش بخشش و کاهش اضطراب مرگ زنان سالمند مـی تـوان اسـتفاده کـرد.

در روان شناسی مثبت، شکرگزاری و توجه به آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی، مبحث نوظهوری است. در قرآن نیز خداوند با ذکر نعمت های فراوان و به تعبیر الهی «شمارناپذیر»، بارها رفاه انسان و اسباب مادی و معنوی در تسخیر او را یادآوری می کند و از انسان می خواهد با شکر نعماتش و بهره بردن از منافع آن، رشد خود را به کمال برساند. در عین حال، شکرگزاری به عنوان یک مفهوم اخلاقی در قرآن و قدردانی به عنوان یک مفهوم ناظر به آداب اجتماعی در روان شناسی مثبت، بررسی ماهیتی این دو مفهوم را در قرآن و روان شناسی ضروری می سازد. این پژوهش، یک مطالعۀ تطبیقی از نوع تبارشناختی است که ترکیب بندی و کارکردهای دو موضوع شکرگزاری و قدردانی را در قرآن و روان شناسی مثبت بررسی می کند. هدف این پژوهش، بیان شباهت ها و تفاوت های ماهوی و مؤلفه های کلیدی در دو حوزۀ یادشده است. بر اساس نتایج پژوهش، قرآن کریم در موضوع شکر و سپاسگزاری، به صورت توأمان، نگاه بنیادگرایانه و کارکردگرایانه مبتنی بر بنیاد خودساختۀ قرآنی را دارد، برخلاف روان شناسی مثبت گرا که موضوع را صرفاً کارکردگرایانه مطرح می کند. همچنین علی رغم مشابهت های ظاهری، شکرگزاری در قرآن و روان شناسی مثبت گرا تفاوت ماهیتی و پارادایمی دارند و بر پایۀ نظام های فکری متفاوتی بنا شده اند.

هدف پژوهش بررسی اثربخشی مداخلات روان شناسی مثبت گرا بر تاب آوری بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر کرمانشاه بود. طرح پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. برای انجام پژوهش ابتدا از میان بیماران زن مراجعه کننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) شهر کرمانشاه 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ارزیابی شدند. مداخلات روان شناسی مثبت گرا در گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که مداخلات روان شناسی مثبت گرا تاب آوری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس را در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش داده است. نتایج پژوهش نشان داد که مداخلات روان شناسی مثبت گرا می تواند به عنوان روشی کارآمد برای افزایش تاب آوری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده شود.

جهان پهلوانِ حماسة انسانیِ دیوانِ شمسِ مولانا، فردی مثبت گرا، توانمند و پویاست که قدرتمندانه از لحظة اکنون عمر خویش لذّت می بَرد و خوش بینانه در مسیر کمال گام برمی دارد و خوش دل و سرزنده در سلوک زندگی، روح و جان خود و دیگران را می پروراند. سلامت روان محصول این نگاه و باور است که چکیدة د یدگاه اندیشمندان روان شناس با رویکرد مثبت گرا محسوب می شود. مقالة حاضر شواهد و مصادیق مؤلّفه های روان شناسی مثبت گرا را طبق نظریة مارتین سلیگمن در دیوان شمس بررسی و تحلیل می کند. به عبارت دیگر، روان شناسی مثبت گرا به جای پرداختن به اختلالات و ضعف ها، توانایی های انسان را در شش گروه کلی بدین شرح خلاصه می کند: خرد و دانایی، شجاعت، نوع دوستی، عدالت جویی، اعتدال و تعالی. محور و مضمون بسیاری از ابیات دیوان شمس که در این پژوهش به بخشی از آن مجموعة غنی اشاره شده است؛ بزرگداشت و تبلیغ و ترویج این توانایی ها و نیز مفاهیم و معانی زیرمجموعة گروه های شش گانه، همچون: کنجکاوی، خلاقیت، خودباوری، پایداری، عشق و ... است. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، منتخبی از ابیات دیوان شمس با رویکرد روان شناسی مثبت گرا تجزیه وتحلیل می شود و در نهایت نگاه مثبت گرای مولانا در خلق دیوان شمس نمایان می شود که بیانگر ظرفیت های بی شمار ادبیات فارسی در روان شناسی است. همچنین به تزیینات مقبره مولانا پرداخته می شود.اهداف پژوهش:بررسی روان شناسی مثبت گرا در دیوان شمس براساس دیدگاه مارتین سلیگمن.بررسی روان شناسی مثبت گرا در تزئینات مقبره مولانا براساس دیدگاه مارتین سلیگمن.سؤالات پژوهش:روان شناسی مثبت گرا در دیوان شمس براساس دیدگاه مارتین سلیگمن چگونه است؟روان شناسی مثبت گرا در تزیینات مقبره مولانا براساس دیدگاه مارتین سلیگمن چگونه است؟

1آیین کشورداری یا آنچه را که سیاست مدن می نامند در شاهنامه از رونق و روایی توام با دانش و بینش برخوردار است. اساس شهریاری و فرمانروایی بر دو اصل داد و راستی نهاده شده است. در بسیاری از داستان های شاهنامه می توان نمودی از روان¬شناسی مثبت گرا را واکاوی کرد. سلیگمن به عنوان یکی از چهره¬های اصلی جریان روان¬شناسی مثبت¬گرا نظریه¬ای را مطرح کرده است که برای تحلیل متون ادبی نیز به کار می¬رود. در پژوهش حاضر با تکیه بر منابع کتابخانه¬ای و روش توصیفی- تحلیلی به بازنمایی کنش و منش کی¬خسرو در شاهنامه با رویکرد به آرا سلیگمن پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می¬دهد کی خسرو در کنش¬های شهریاری خود همواره شاخصه های «خرد»، «شجاعت»، «عدالت»، «انسانیت»، «خویشتن¬داری» و «تعالی» را بروز داده است. او با تکیه بر عنصر خردمندی، ایران-شهر را از بحران¬های پیش¬روی داخلی و خارجی عبور داده و با تکیه بر عنصر شجاعت، الگوی مطلوبی برای سربازان ایرانی در نبرد با دشمن تورانی بوده است. همچنین، عدالت¬ورزی کی¬خسرو موجب افزایش سطح رضایتمندی مردم از حاکمیت و رشد شاخصه¬های زندگی مطلوب شده است. مفهوم انسانیت در بینش سیاسی کی¬خسرو اهمیت ویژه¬ای دارد. به ویژه آنجا که سپاهیان خود را از تضییع حقوق دشمن برحذر می¬دارد. خویشتن¬داری شاه کیانی در برخورد با اسیران و مردم غیرنظامی در این نبردها درخور توجه است. همچنین، کلیت زندگی کی¬خسرو فرآیند تعالی و صعود معنوی وی را نشان می¬دهد.